sadi - shirazi
 
ای ســــاربان آهســته ران کارام جانـــــــم می رود
وان دل که با خـود داشـــــتم با دلســــتانم می رود
مـن مانده ام مهجور از او بی چاره و رنجور از او
گـویی که نیــشی دور از او در استـخوانم می رود
گفتـــم به نیرنگ و فســـون پنهان کنم ریــش درون
پنهـــــان نمی ماند که خـــون بر آســـــتانم می رود
محمل بدار ای ســـاروان!تنـــدی مکن با کـــاروان
کز عشــق آن سرو روان گویی روانـــــــم می رود
او می رود دامن کشـــان ، من زهر تنهایی چشــان
دیگر مپرس از من نشـــان کز دل نشــانم می رود
با آن همـــــــه بیـــداد او وین عـــهد بـــــی بنیاد او
در سینــــه دارم یاد او یا بر زبــــــــــــانم می رود
باز آی و بر چشــــــمم نشین ای دلستــــان نازنـــین
کاشــوب وفـــریاد از زمین بر آسمــــــانم می رود
در رفتن جــــــان از بدن گویند هر نـوعی ســـــخن
من خود به چشـــم خویشتن دیدم که جـــانم می رود
sadi